Król polskiej piosenki

W dzieciństwie należał do chóru kościelnego. Po II wojnie światowej, w 1946 roku, osiadł w Katowicach. Jego talentem zainteresował się Waldemar Kazanecki. Pierwsze nagrania zarejestrował z katowickim zespołem Jerzego Haralda w 1954. Rok później z Nataszą Zylską i Janem Dankiem ruszył na tournée po Polsce, ZSRR, NRD, Czechosłowacji, Mongolii, RFN, Francji i Austrii. Potem często wyjeżdżał do USA, Kanady, Australii. Nagrywał z orkiestrami Jana Cajmera i Zygmunta Wicharego. W 2004 w Filharmonii Częstochowskiej Gniatkowski świętował 50-lecie działalności artystycznej. Koncert zarejestrowała i emitowała TVP. W dniach 15-16 września 2007 odbył się I Festiwal Piosenek Janusza Gniatkowskiego, w którym również sam artysta brał udział. W czerwcu 2008, z okazji 80. urodzin Janusza Gniatkowskiego, odbył się uroczysty koncert, na którym również śpiewał sam Jubilat. W dniach 13-14 września 2008 miał miejsce II Festiwal Piosenek Janusza Gniatkowskiego, również z jego udziałem. W 1979 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[2]. W 1999 za wybitne zasługi w pracy artystycznej został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.